Pisanie formalne to każdy rodzaj komunikacji pisemnej, który jest zgodny z zasadami społecznymi, konwencjami i etykietą. Może obejmować listy, e-maile, raporty informacyjne lub eseje.
Oficjalny styl pisania używa standardowego języka angielskiego, bardziej złożonych struktur zdaniowych i unika słów potocznych lub slangowych. Używa też poważniejszego tonu i wymaga bardziej logicznego myślenia.
Definicja
Formalny styl pisania odnosi się do stylu poważniejszego i bardziej złożonego niż nieformalny. Często zawiera bardziej szczegółowe słownictwo, złożone zdania i wyraźne przejścia.
Ten typ języka jest również znany jako pisanie formalne i jest zwykle używany w tekstach akademickich. Z drugiej strony, język nieformalny jest bardziej swobodnym stylem pisania i jest zazwyczaj używany w swobodnych rozmowach.
W kontekście matematyki „formalny” jest często kojarzony z systemem dowodu matematycznego, który wymaga przestrzegania ścisłych zasad i aksjomatów. Może to obejmować wymuszanie manipulacji symbolami, aby przestrzegać tych reguł.
Innym częstym użyciem słowa „formalny” jest użycie go w kontekście „formalnego szeregu potęgowego”. Formalny szereg potęgowy to rodzaj obiektu, który jest zbieżny dla pewnej liczby x.
Przykłady
Język formalny jest używany w logice, matematyce i lingwistyce. Składa się z ciągów znaków (słów), które składają się ze znaków (alfabetu i symboli).
Język formalny jest zwykle opisywany przez automat skończony, który jest zbiorem reguł opisujących ciąg znaków. Automat skończony jest łatwiejszy do zrozumienia niż opis pisemny, ponieważ można go użyć do wygenerowania wszystkich możliwych ciągów znaków.
W teorii logiki języki formalne są definiowane w celu opisania wnioskowania matematycznego. W przeciwieństwie do języków naturalnych, te języki mają ścisłe reguły dotyczące składni.
Ten rodzaj pisania jest mniej osobisty, co sprawia, że jest bardziej odpowiedni dla e-maili do kontaktów biznesowych, listów do kolegów, prac naukowych, okoliczności zawodowych, prezentacji i raportów. Unika się też emocjonalnej interpunkcji, takiej jak elipsy i wykrzykniki, chyba że cytuje się z innego źródła.
Konteksty
Kontekst społeczny sytuacji komunikacyjnej i konwencje związane z tą sytuacją społeczną wpływają na poziom formalności języka. Może to być ważny czynnik w środowiskach akademickich, gdzie język specjalistyczny i zawodowy jest wymagany do skutecznej komunikacji.
Różne badania wykazały, że formalność jest głównym czynnikiem w produkcji językowej (np. Wish i Kaplan 1977; Labov 1984; Heylighen i Dewaele 2002).
Mimo tego, istnieje niewiele badań dotyczących tego, jak użytkownicy BSL interpretują i używają formalności w ramach języka migowego. Niniejsze badanie ma na celu dostarczenie dalszych dowodów w tej dziedzinie poprzez wykorzystanie Brytyjskiego Języka Migowego do zbadania zestawu scenariuszy.
Formalność jest określana przez szereg cech kontekstowych, takich jak temat, osoby i miejsce. Co ciekawe, badania pokazują, że osoby zaangażowane w komunikację są największym czynnikiem decydującym o poziomie stosowanej formalności.
Etymologia
Etymologia to nauka o słowach i o tym, skąd się wzięły ich znaczenia. Przygląda się temu, jak słowa rozwijały się w czasie i jak zmieniały swoje znaczenie na przestrzeni dziejów.
Wyobrażając słowo jako drzewo, etymologia opowiada o tym, jak wszystkie korzenie słowa połączyły się, by stworzyć słowo, które znasz i używasz dzisiaj. Każdy korzeń ma swoją własną, niepowtarzalną historię i ważne jest, by zrozumieć, jak powstały.
Pochodzenie słów jest często nieoczekiwane i fascynujące. Na przykład hipopotam pochodzi od greckich słów hippo (koń rzeczny) i potamus (duża rzeka).
Poznanie etymologii może być świetnym sposobem na to, by słowa brzmiały bardziej znajomo dla dzieci, a także jest pomocne w nauce innych języków. Na przykład wiele angielskich dzieci uważa, że końcówka ice (pisana jako iss) jest nieco sprzeczna z intuicją.
